แร๊พแบทเทิล(ตอน2)
มาว่ากันต่อกับกลอนสดที่ไม่ต้องจดมาจากบ้าน เอาจริงๆมันยากนะครับถ้าไม่มีการเตรียมตัวฝึกซ้อมหัดหาคำศัพท์สระแบบเด็ดๆเตรียมไว้เสียแต่เนิ่นๆในคลังสมอง เพราะเมื่อถึงเวลาที่จะต้องใช้แล้วมันไม่มีคือเรื่องชิบหาย การแบทของคุณจะเต็มไปด้วยน้ำใสๆเอาสระมาลงแบบงงๆหาใจความเหี้ยอะไรไม่ได้เลย ซึ่งก็น่าเบื่อพอๆกับที่เขียนที่เตรียมมาเป็นตับๆแพๆจากบ้าน เพราะฉนั้นความสดที่เตรียมตัวมาเป็นอย่างดีพร้อมจะพลิกพันดึงมันออกมาใช้ในจังหวะที่เหมาะสมโต้ตอบกับคู่ต่อสู้เหมือนเถียงกันด้วยเหตุและผลจึงเป็นสิ่งที่คนดูมองหาในตัวMC
ไม่ใช่แร๊พเปอร์ทุกคนหรอกครับที่จะฟรีสไตล์แร๊พสดได้ มันใช้ความสามารถต่างกันโดยสิ้นเชิง ถ้าให้เปรียบเทียบก็น่าจะเป็นความสามารถในการเขียนเรียบเรียงช้ากว่าการถ่ายทอดด้วยไหวพริบตาต่อตา ส่วนตัวผมเองน่าจะพอทำได้เป็นบางอารมณ์ บางทีก็ไหลบางที่ก็ตัน(แต่จะตันซะส่วนใหญ่) แต่ถ้าจะแนะให้ลองทำกันคุณควรต้องมีสมองที่คิดได้เร็วก่อนที่จะพ่นมันออกมาถึง5วินาทีเป็นอย่างต่ำ และเมื่อทำได้แล้วทีนี้แหละสิ่งที่มันจะพรั่งพรูออกมาแล้วโดนใจคงจะเป็นตัวคุณใจคุณทัศนคติของคุณนั่นเอง เหมือนเคยสังเกตุไหมครับเรื่องเดียวกันคนเล่าคนละคนให้อารมณ์ที่ต่างกัน เหมือนเรื่องตลกที่คนนี้เล่าแล้วตลกที่สุด นั่นแหละครับอะไรที่คุณพูดคุณเชื่อออกมาจากปากคุณแล้วคนรู้สึก..นั่นแหละใช่
เพราะฉนั้นแล้วรู้สึกอย่างไรพูดออกมา อย่าไปพูดเรื่องที่จำเค้ามา เรื่องที่ตัวเองไม่ได้รู้สึก แบบพูดไปแล้วมันเขิลปากเปล่าๆ อันนี้น่าจะเป็นวิธีที่คนจะเข้าถึงคุณเชื่อคุณมากที่สุด
จากอดีตถึงปัจจุบันมันเติบโตขึ้นอย่างมากมาย ต้องยกให้เครดิตทุกMCและทีมงานทุกคนที่มีความเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าซักวันมันจะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ท่ามกลางการเดินทางมาด้วยความยากเย็นทั้งทางภาษาที่ยากกว่าใครเค้า ทั้งมุมมองของสังคมที่จะยอมรับ คำหยาบคายต่างๆซึ่งวันและเวลาจะขัดเกลามันจนคนคงใช้มันอย่างประหยัดมากๆ(เพราะฟุ่มเฟือยมันไม่หล่อ5555) ต้องขอปรบมือดังๆให้MCรุ่นใหญ่และรุ่นใหม่ที่ยืนหยัด ผมนี่แอบชื่นชมอยู่หลายคนเลย และช่วงเวลานี้ต้องยอมรับว่ามันเป็นเวลาที่ "Rap is Now" แบกรับมันไว้ได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ อนาคตนอกจากจะอยากเห็นมันเป็นที่นิยมเรื่อยๆอย่างมั่นคงก็คงเป็นความเก่งกาจคมคายขึ้นเรื่อยๆทางภาษาไทยของMCเรา จนครูภาษาไทยเค้าดูถูกสกิลแร๊พเปอร์ไทยอย่างเราไม่ได้
สู้ๆนะน้องๆ..เฮียเอาใจช่วย
Search